Boeken
Wat jij wilt weten over doodgaan, begraven en cremeren.
Informatie voor kinderen over doodgaan en alles wat daarmee te maken heeft, zoals het bezoek aan de overledene, de afscheidsdienst, de begrafenis of de crematie.
Het boekje bevat een woordenlijst met uitleg van moeilijke woorden en een instructie voor de ouders.
Informatie voor kinderen over doodgaan en alles wat daarmee te maken heeft, zoals het bezoek aan de overledene, de afscheidsdienst, de begrafenis of de crematie.
Het boekje bevat een woordenlijst met uitleg van moeilijke woorden en een instructie voor de ouders.
Een klein meisje, Jolien, beleeft de ziekte van haar mama. Ze gaat vaak met mama naar het ziekenhuis. Jolien is bang dat mama voor altijd weg zal gaan. Gelukkig is er Yildiz, de buurvrouw. Zij is altijd blij. Ze draagt een bloemetjesdoek op haar hoofd. Mama houdt niet zo van mensen die bloemetjes dragen en Yildiz houdt dan weer niet van mensen zonder bloemetjes. Maar Jolien is steeds vaker bij Yildiz. Misschien wel voor altijd, straks?
Op een dag wordt Julia's oma niet meer wakker. Julia begrijpt niet dat alles gewoon doorgaat nu oma dood is, en dat ze haar nooit meer zal zien. Dan ontmoet ze een wonderlijke jongen, die haar meeneemt naar een meer waar ontelbare kaarsen op drijven: het meer van de levenslichten. Hij laat Julia haar eigen levenslichtje zien, flakkerend naast oma's gedoofde kaars. Dicht bij elkaar. En zolang Julia van oma houdt, zal oma's kaars altijd naast de hare blijven.
Er is iets heel jammers gebeurd: oma is doodgegaan. Lieveke is erg verdrietig. Slak, Vlinder, Hommel, Muis, Kikker en Mier troosten haar met mooie herinneringen. En als Lieveke samen met mama een tuintje maakt, voelt ze dat oma toch heel dichtbij haar is gebleven. Een troostrijk verhaal.
Op het laatst speelde mijn opa alleen nog met zijn wandelstok, lopen kin hij er niet meer mee. De onderkant zwaaide omhoog en de stok gleed door de palm van zijn hand naar beneden. Tik! Dan weer omhoog. En naar beneden. Tik! Als de klok op de schoorsteen.
'Dan zie ik je waarschijnlijk niet meer,' zei hij toen ik vertelde dat ik lang op reis ging. We omhelzen elkaar. Ik kan geen houding vinden en ga, mijn opa blijft achter in zijn stoel ....
'Dan zie ik je waarschijnlijk niet meer,' zei hij toen ik vertelde dat ik lang op reis ging. We omhelzen elkaar. Ik kan geen houding vinden en ga, mijn opa blijft achter in zijn stoel ....
Sannes papa is de allerliefste van de hele wereld. Als ze met haar rapport thuiskomt, belooft hij dat ze de volgende dag samen een cadeautje gaan uitzoeken. Maar de volgende dag wordt Sanne wakker van mama, die de alarmlijn belt. Papa is zomaar in zijn slaap gestorven…
Sanne is heel verdrietig. Maar ze heeft ook heel veel vragen. Waarom staat er zo'n raar apparaat in de kist van papa? En waar is papa nu naartoe?
Sanne is heel verdrietig. Maar ze heeft ook heel veel vragen. Waarom staat er zo'n raar apparaat in de kist van papa? En waar is papa nu naartoe?
Een van de mooiste boeken over rouwen en verdriet verwerken voor jonge kinderen.
Roetje, de poes van de ik-figuur, is dood. Het meisje is ontroostbaar. Mama belooft haar dat ze Roetje de volgende dag samen met papa en het buurmeisje Merel zullen begraven. Ze vraagt haar alvast tien mooie dingen over Roetje te bedenken om te vertellen op de begrafenis. Nu heeft het meisje het tiende mooie ding over Roetje gevonden. En dat is een hele troost voor haar.
Roetje, de poes van de ik-figuur, is dood. Het meisje is ontroostbaar. Mama belooft haar dat ze Roetje de volgende dag samen met papa en het buurmeisje Merel zullen begraven. Ze vraagt haar alvast tien mooie dingen over Roetje te bedenken om te vertellen op de begrafenis. Nu heeft het meisje het tiende mooie ding over Roetje gevonden. En dat is een hele troost voor haar.
Marthe is een jaar jonger dan haar zus Noor. Ze popelt om net als Noor naar balletles te mogen. En om ook zulke mooie schoentjes te krijgen. Stiekem past ze die van Noor. Echte dansschoentjes zijn het, roze met glimmende linten. Als Noor haar been nu eens brak, denkt Marthe, dan mag zij die schoentjes misschien aan. Maar dan gebeurt er iets verschrikkelijks met Noor. En Marthe wenste dat ze die gedachte nooit had gehad. Ze durft het aan niemand te vertellen. Niet aan mama en papa die zoveel verdriet hebben. En zelfs niet aan haar lieve tante Stien.
De verhalen die opa vertelt raken Thomas diep: hij kan ze allemaal zomaar navertellen. Het verhaal over opa's speciale vriend, bijvoorbeeld het verhaal over de verschillende stiltes die er zijn. Maar opa vertelt vooral aan Thomas, dat de dood helemaal niet erg is.
Dan ga je immers weer terug naar huis? Thomas zit naast het bed van opa, als deze terugkeert naar huis. Hij is helemaal niet bang, en eigenlijk is hij blij voor opa, want nu mag opa eindelijk naar huis.
Voor kinderen vanaf 10 jaar
Dan ga je immers weer terug naar huis? Thomas zit naast het bed van opa, als deze terugkeert naar huis. Hij is helemaal niet bang, en eigenlijk is hij blij voor opa, want nu mag opa eindelijk naar huis.
Voor kinderen vanaf 10 jaar
Euthanasie, op een eenvoudige maar warme manier uitgelegd.
Auteur : Elise Tijtgat
Uitgeverij : in eigen beheer
ISBN : 978 90 9030 697 1
https://www.doodgelukkig.be
Uitgeverij : in eigen beheer
ISBN : 978 90 9030 697 1
https://www.doodgelukkig.be
'Stan is ook al eens ziek geweest. Zijn keel deed pijn. Hij mocht met een dekentje op de bank en mama bracht hem aardbeienyoghurt en chocolade-ijs. De dokter kwam en gaf hem een drankje dat naar kersen smaakte. Daar werd Stan beter van. Dat was een beetje jammer, want toen moest hij weer naar school. Iedereen wordt vroeg of laat beter, maar bij mama duurt het lang.'
Ik ben opa
en opa is ik.
Samen kennen we de zee als geen ander.
De drukke dijk vol mensen met wensen.
Maar vooral,
ons rustplekje op het strand.
Een houten bankje,
fier op het hoogste punt van het zand.
Een betoverend prozagedicht met schitterende tekeningen, over de liefde voor en het afscheid van een opa. Voor kinderen vanaf 6 jaar.
en opa is ik.
Samen kennen we de zee als geen ander.
De drukke dijk vol mensen met wensen.
Maar vooral,
ons rustplekje op het strand.
Een houten bankje,
fier op het hoogste punt van het zand.
Een betoverend prozagedicht met schitterende tekeningen, over de liefde voor en het afscheid van een opa. Voor kinderen vanaf 6 jaar.
De opa van Dax is ziek. Hij gaat dood. Daar is niets aan te doen, heeft de dokter gezegd. Samen met opa timmert Dax een kist. Daar kan hij opa in bewaren. Niet echt natuurlijk, maar wel herinneringen aan opa. Al snel is de kist propvol. Dax heeft er alle schatten van opa ingestopt: een toeter, een zwembroek, een haring en nog veel meer. Als opa doodgaat, krijgt hij een eigen kist. Dax legt zijn beer bij opa. Voor één nachtje...
Mensen en dieren gaan allemaal dood, bruin en blank en klein en groot.
De worm verdwijnt in de bek van de vis, de spin eet de mug omdat het zijn voedsel is.
Het gras verandert in hooi voor de koe.
De mens die sterft is misschien ziek en moe, wil graag naar wie al dood zijn toe.
Na de zomer komt de herfst, na leven dood.
Dan hoef je nooit meer bang te zijn, na de dood doet niets meer pijn.
De worm verdwijnt in de bek van de vis, de spin eet de mug omdat het zijn voedsel is.
Het gras verandert in hooi voor de koe.
De mens die sterft is misschien ziek en moe, wil graag naar wie al dood zijn toe.
Na de zomer komt de herfst, na leven dood.
Dan hoef je nooit meer bang te zijn, na de dood doet niets meer pijn.
Wat doe je als je moeder plotseling dood gaat? Dan ben je eerst verbaasd, dan verdrietig en heel boos. Dat zijn Charlotte en Kay ook.
et idee van papa om een nieuw speelhuis in de tuin te maken lijkt wel leuk, maar dat komt er niet van – zeker niet wanneer mama dood is. Dan hebben Charlotte en Kay lange tijd helemaal nergens zin in. Maar als ze met z’n drieën een prachtig kunstwerk voor haar graf hebben gemaakt, willen ze het speelhuis toch weer opbouwen : een nieuwe speelplek wordt het, waar mama weer even bij ze is.
et idee van papa om een nieuw speelhuis in de tuin te maken lijkt wel leuk, maar dat komt er niet van – zeker niet wanneer mama dood is. Dan hebben Charlotte en Kay lange tijd helemaal nergens zin in. Maar als ze met z’n drieën een prachtig kunstwerk voor haar graf hebben gemaakt, willen ze het speelhuis toch weer opbouwen : een nieuwe speelplek wordt het, waar mama weer even bij ze is.
Oma lijkt te verdwijnen. Vroeger was oma nog groter dan de bezemsteel, maar nu wordt ze zienderogen kleiner. Ze zegt ook minder en vergeet steeds meer. Op een dag is ze de weg naar huis kwijt. Gelukkig wordt ze teruggevonden, maar ze neemt een besluit. Oma stuurt iedereen die ze graag ziet een uitnodiging voor een groot feest. En dan wordt het duidelijk waarom oude mensen almaar kleiner worden: om voorgoed te passen in een van
de kamers van je hart.
de kamers van je hart.
Das en Maatje zijn de beste vrienden. Ze doen alles samen: samen spelen, eten, praten en nog veel meer. En dan opeens is Maatje Dood. Zonder Maatje voelt Das zich heel alleen. Dus gaat hij op zoek naar Maatje. Omdat hij hem mist. En omdat hij Maatje nog zoveel had willen zeggen.
Of we het nu leuk vinden of niet, de dood hoort bij het leven. De dood in het leven is oneerlijk, onverwacht onontkoombaar. In dit boek gaat het vooral over het omgaan met die dood. Hoe kun je toch nog zeggen wat je wilde zeggen tegen je maatje die er niet meer in levende lijve is? Op welke manieren kun je proberen het verdriet een heel klein beetje te verzachten?
Of we het nu leuk vinden of niet, de dood hoort bij het leven. De dood in het leven is oneerlijk, onverwacht onontkoombaar. In dit boek gaat het vooral over het omgaan met die dood. Hoe kun je toch nog zeggen wat je wilde zeggen tegen je maatje die er niet meer in levende lijve is? Op welke manieren kun je proberen het verdriet een heel klein beetje te verzachten?
Als iemand van wie je houdt is doodgegaan lijkt het soms of niemand echt begrijpt hoe je je voelt. In dit boek vertellen dertig kinderen tussen de zes en twaalf jaar over wat zij meemaakten en hoe hun leven verder ging na de dood van hun vader of moeder. Het gaat over verdriet en geluk. Over akelige gedachten en fijne herinneringen. Over houden van en missen. En over je rot voelen en wat dan helpt.
'Ik krijg tranen in mijn ogen als ik aan je denk' is echt een boek om af en toe een stukje in te lezen en dan te merken dat je niet de enige bent die zich zo voelt als jij. Iedereen die beter wil begrijpen hoe het is als iemand van wie je houdt sterft, zal het fijn vinden om dit boek te lezen. Maar het is ook gewoon bedoeld voor alle kinderen die nadenken over het leven en de dood. En dat doet toch eigenlijk iedereen wel eens.
'Ik krijg tranen in mijn ogen als ik aan je denk' is echt een boek om af en toe een stukje in te lezen en dan te merken dat je niet de enige bent die zich zo voelt als jij. Iedereen die beter wil begrijpen hoe het is als iemand van wie je houdt sterft, zal het fijn vinden om dit boek te lezen. Maar het is ook gewoon bedoeld voor alle kinderen die nadenken over het leven en de dood. En dat doet toch eigenlijk iedereen wel eens.
'Gorki kon wel een kwartier lang gewoon zitten kijken naar de boom. Dan bewoog hij alleen zijn staart.
"Ik denk dat hij ooit een mens geweest is," zei de vader van het meisje. "Hij herkent dingen."
De grote, lieve, dikke kat Gorki kijkt verwonderd naar hommels en bijen, hij ruikt aan bloemen, houdt van de lampjes in de kerstboom en is verzot op de zwerfkat Felix.
Bijna ongemerkt is Gorki in het leven van het meisje en haar vader binnengedrongen. Tot hij op een dag om ver wordt gereden.
"Ik denk dat hij ooit een mens geweest is," zei de vader van het meisje. "Hij herkent dingen."
De grote, lieve, dikke kat Gorki kijkt verwonderd naar hommels en bijen, hij ruikt aan bloemen, houdt van de lampjes in de kerstboom en is verzot op de zwerfkat Felix.
Bijna ongemerkt is Gorki in het leven van het meisje en haar vader binnengedrongen. Tot hij op een dag om ver wordt gereden.
'Oma?' vraagt Lene met een zachte stem. 'Hoe zou doodgaan voelen?'
Oma glimlacht. Ze haalt haar schouders op. 'Ik denk dat het voelt als thuiskomen na een lange vakantie. Je vindt het jammer om te gaan, maar bent ook weer blij om thuis te zijn. Zo ongeveer.'
Lene woont samen met haar broer Marcel bij haar oom en tante. Haar oma woont er ook. De vader en moeder van Lene zijn vijf jaar geleden bij een brand omgekomen. Gelukkig kan Lene daar met haar oma goed over praten. Op een dag vertelt oma dat ze ziek is en niet lang meer te leven heeft. Via haar dromen komt Lene in contact met haar ouders en maakt ze uitstapjes naar het wolkendak. Ze sluit vriendschap met een hond en durft steeds meer te vertrouwen op zichzelf. En de mensen om haar heen krijgen steeds meer vertrouwen in Lene.
Oma glimlacht. Ze haalt haar schouders op. 'Ik denk dat het voelt als thuiskomen na een lange vakantie. Je vindt het jammer om te gaan, maar bent ook weer blij om thuis te zijn. Zo ongeveer.'
Lene woont samen met haar broer Marcel bij haar oom en tante. Haar oma woont er ook. De vader en moeder van Lene zijn vijf jaar geleden bij een brand omgekomen. Gelukkig kan Lene daar met haar oma goed over praten. Op een dag vertelt oma dat ze ziek is en niet lang meer te leven heeft. Via haar dromen komt Lene in contact met haar ouders en maakt ze uitstapjes naar het wolkendak. Ze sluit vriendschap met een hond en durft steeds meer te vertrouwen op zichzelf. En de mensen om haar heen krijgen steeds meer vertrouwen in Lene.
Samen met papa gaat Lotte vaak vlinders zoeken. Papa vindt het rouwmanteltje de mooiste vlinder. Papa wordt zo ziek, dat de dokters hem niet meer beter kunnen maken.
Een kinderboek over leven, doodgaan, verdriet, missen, andere gevoelens die een verlies kan veroorzaken en ook over het leven weer oppakken met een speciaal plekje voor de overledene in je hart.
Het verhaal van Lotte laat ook de rouwtaken zien die door William Worden zijn beschreven en wij doorlopen wanneer wij een verliessituatie meemaken.
Achterin het boek een korte beschrijving voor volwassenen over hoe kinderen rouwen en het belang van lotgenotengroepen.
Een kinderboek over leven, doodgaan, verdriet, missen, andere gevoelens die een verlies kan veroorzaken en ook over het leven weer oppakken met een speciaal plekje voor de overledene in je hart.
Het verhaal van Lotte laat ook de rouwtaken zien die door William Worden zijn beschreven en wij doorlopen wanneer wij een verliessituatie meemaken.
Achterin het boek een korte beschrijving voor volwassenen over hoe kinderen rouwen en het belang van lotgenotengroepen.
"De zon scheen, zijn vader zong een liedje van de Beatles, vogels schoten weg voor hun wielen,
Lucas voelde zich gelukkig. Het liefst was hij nooit aangekomen in het dorp en altijd doorgefietst
met zijn zingende vader naast zich."
Lucas loopt door de sneeuw. Hij wil het liefst weg, en nooit meer terugkomen. Of de tijd terugdraaien naar de zomer, toen alles nog goed was. Nu is zijn vader dood. Zijn vriendinnetje wil hij niet meer zien. De sneeuw maakt de wereld echter weer nieuw, waardoor Lucas anders gaat denken over alles wat er gebeurd is.
Een verhaal over het verdriet van een dromerige jongen voor wie de wereld te groot geworden is.
Lucas voelde zich gelukkig. Het liefst was hij nooit aangekomen in het dorp en altijd doorgefietst
met zijn zingende vader naast zich."
Lucas loopt door de sneeuw. Hij wil het liefst weg, en nooit meer terugkomen. Of de tijd terugdraaien naar de zomer, toen alles nog goed was. Nu is zijn vader dood. Zijn vriendinnetje wil hij niet meer zien. De sneeuw maakt de wereld echter weer nieuw, waardoor Lucas anders gaat denken over alles wat er gebeurd is.
Een verhaal over het verdriet van een dromerige jongen voor wie de wereld te groot geworden is.
Schaap kruipt dicht tegen Linde aan. 'Je neus is koud,' zegt hij. 'Jouw poot is warm,' zegt Linde. Zijn krulletjes kriebelen in haar neus. 'Huil jij ook om je mama?' vraagt Schaap.
Een teder verhaal over een mama die ziek is en een papa zo sterk. Over een strenge oma en een kriebelzacht schaap. En over Linde, die met grote ogen toekijkt en intens probeert om alles te begrijpen.
Om voor te lezen vanaf 4 jaar. Om zelf te lezen: vanaf 8 jaar.
Een teder verhaal over een mama die ziek is en een papa zo sterk. Over een strenge oma en een kriebelzacht schaap. En over Linde, die met grote ogen toekijkt en intens probeert om alles te begrijpen.
Om voor te lezen vanaf 4 jaar. Om zelf te lezen: vanaf 8 jaar.
Marlinda is 10 jaar en gek op haar oma bij wie ze alles kwijt kan. Totdat op een zonnige lentedag opa belt met de mededeling dat oma dood is. Vanaf dat moment stort haar veilige wereldje in. Alsof dat nog niet genoeg is, krijgt Marlinda ook nog eens te maken met een groot geheim dat ze met niemand kan delen. Marlinda weet zich geen raad en begint zich hoe langer hoe meer terug te trekken. Ze wordt steeds angstiger, krijgt nachtmerries en komt niet toe aan het verwerken van de dood van oma. Maar dan neemt ze een moedig besluit.
Voor kinderen vanaf 10 jaar
Voor kinderen vanaf 10 jaar
Papa, weet je nog dat je me uitlegde wat er in je lijf gebeurde?
Je vertelde over gemene soldaatjes.
Soldaatjes die alles kapotmaakten.
De dokter gaf je een medicijn dat tegen de soldaatjes ging vechten.
Het duurde even, en toen won het medicijn.
Voor altijd. Dachten we.
Je voelde je weer beter.
Maar er was nog één soldaatje.
Dat had zich heel goed verstopt.
Polle praat tegen zijn vader. Hij beschrijft hoe stil het is in huis. Dat zijn moeder een beetje moet huilen en dat zijn broer Dajo alleen op zijn kamer zit. Polle vertelt over hoe zijn vader ziek werd. Dat het net superlang stratego was. En dat zijn vader absoluut niet wilde verliezen.
Hij vertelt over de bloemen en de tantes in huis. En hij praat over vroeger. Over de kermis, het schaatsen en voetbal. Hij weet zeker dat zijn vader hem hoort...
Je vertelde over gemene soldaatjes.
Soldaatjes die alles kapotmaakten.
De dokter gaf je een medicijn dat tegen de soldaatjes ging vechten.
Het duurde even, en toen won het medicijn.
Voor altijd. Dachten we.
Je voelde je weer beter.
Maar er was nog één soldaatje.
Dat had zich heel goed verstopt.
Polle praat tegen zijn vader. Hij beschrijft hoe stil het is in huis. Dat zijn moeder een beetje moet huilen en dat zijn broer Dajo alleen op zijn kamer zit. Polle vertelt over hoe zijn vader ziek werd. Dat het net superlang stratego was. En dat zijn vader absoluut niet wilde verliezen.
Hij vertelt over de bloemen en de tantes in huis. En hij praat over vroeger. Over de kermis, het schaatsen en voetbal. Hij weet zeker dat zijn vader hem hoort...
Jasmijn wordt wakker en haar ouders vertellen dat opa is overleden. Jasmijn weet wat dood gaan betekent, maar beseft niet goed wat het precies inhoudt. Ze stelt hierover vragen en wordt betrokken bij de organisatie van de uitvaart. Opa wordt niet begraven op een kerkhof maar gecremeerd in het crematorium. Samen met haar ouders, oma, oom en tante haalt ze herinneringen op aan opa en leert ze hoe een crematie in zijn werk gaat.
Wolfje, jong en nieuwsgierig, loopt te snuffelen in het bos als hij een vies luchtje ruikt. De geur voert hem naar een wijze oude geit die hem vertelt dat het vandaag haar laatste dag is. Dan ontspint zich een grappige dialoog, die tegelijk luchtig én diepzinnig is, waarin Wolfje van Geit leert wat doodgaan eigenlijk is.
Voor kinderen vanaf 6 jaar
Voor kinderen vanaf 6 jaar